Verslag reis Sauerland 2012

Hemelvaartsdag 17 mei 2012.

Wij vertrokken om 08:45 uur vanuit Den Haag met Ada ,Astrid, onze bagage, de zon in de rug en een hele goede stemming op weg naar Sauerland. Alles verliep vlot tot in de buurt van Wesel. Wij hadden net besloten om te gaan pauzeren en onze afslag voor het wegrestaurant was nog een paar kilometer verder, totdat alles plotseling helemaal stilstond. Na een tijdje sms’te Ada naar Els en Edwin of zij ook in de file zaten, maar zij zaten heerlijk in de zon van hun koffie te genieten, het ongeluk was gebeurd vlak voor hen maar zij konden er nog langs gelukkig.

Na drie kwartier kwam het verkeer weer op gang en konden wij ook in het restaurant koffie gaan drinken. Wij arriveerden om 14:05 bij het hotel.

De omgeving was een groot contrast met wat wij hadden achtergelaten in Den Haag.

Stilte, een oase van rust – alleen de vogels hoorde je - en er was een overweldigende groen. Groen in allerlei variaties, maar vooral dat fris, helder bijna oogverblindende groen dat je alleen ziet in het begin van de lente bij loof bomen. Er waren geen winkels om ons af te leiden alleen die schattige zwart witte vakwerkhuisjes, bijna allemaal hotels of pensions.

Het hotel waar de meesten van ons verbleven, was alles wat ik ervan verwacht had – schoon, gemütlich en licht eiken meubelen. Net aangekomen streken wij neer op het terras bij de anderen die al waren aangekomen, om een kopje koffie of een biertje te drinken, totdat iedereen zich uit de file had bevrijd .

Om 4 uur maakten wij onze eerste wandeling om de omgeving te verkennen. Eerst opwarmen met zijn allen en in één grote kring om de spiertjes te versoepelen. Els stelde voor een voorstel ronde te doen om elkaar te leren kennen, heel prettig als je een heel weekend met elkaar gaat op lopen. Daarna gingen wij gezamenlijk zowat loodrecht omhoog het plaatsje uit onder de leiding van een toen ziek wordende Edwin, niets van te merken in zijn tempo en enthousiasme. Hijgend en puffend volgden wij Edwin trouw en in een uurtje hadden wij een rondje om de kerk en het hotelletje gemaakt. Het was heerlijk om de frisse lucht in te ademen en het wekte een guten appetit op voor onze eerste maaltijd daar.

De maaltijd was heel goed, met een uitgebreide salade buffet…. maar het was even experimenteren met de wijn - de halfdroge witte wijn was alles behalve droog.

‘s Avonds hebben wij nog met een grote groep in de bar van het hotel nog gezellig een uur gezeten en Edmond en ik hadden meer succes met een lokaal likeurtje, wat wel lekker was.

Vrijdag 18 mei.

De volgende ochtend is een behoorlijke groep vroeg opgestaan om de dag goed te beginnen en ochtend gymnastiek te doen onder de leiding van Mei Yu. Het was liever gezegd qigong, de warming up van Tai chi. Het was kalmerend en rust gevend en een geweldige manier om op gang te komen en de omgeving in je op te nemen.

Vervolgens streken wij neer als een zwerm hongerige raven in de eetzaal, waar wij een zeer uitgebreid ontbijt konden nemen en mochten daarna , dankzij het overleg van Els, ons eigen lunchpakket samenstellen, dat resulteerde in te weinig broodjes voor de laatsten.

Onze dag begon met de gebruikelijke warming up en onze wandeling was onder de leiding van Els, want Edwin was nu echt ziek en ging weer terug onder het dekbed.

Wij begonnen gelijk met een flinke klim naar Schanze door de bossen heen en kwamen boven uit met een weids uitzicht over de skipiste en sleeplift , met ertegenover een ski hut koffie tent. Degenen die voorop liepen bedachten zich geen moment en stoven naar binnen, de deur was van het slot, maar de eigenares leek verbijsterd en zag eruit alsof ze net uit bed was gestapt . Wij bedachten dat zij eigenlijk nog niet echt open was, maar dat hebben we genegeerd en zij heeft ons allemaal voorzien van koffie terwijl wij rondkeken naar alle aparte dingen die van het plafond en tegen de muur hingen en naar de kaart tuurden.

Weer versterkt vervolgden wij onze wandeling over gelijkmatiger grond. Ons pad leidde ons langs een aantal grote kunstwerken. De meest indrukwekkende vond ik een gigantisch steen met een raamwerk van boomstammen eromheen gebouwd. En uit die boomstammen groeide verschillende zwammen, een levend kunstwerk.

Hierna kwamen wij langs een enigszins surrealistisch landschap van een grote open plek in het bos waar alle bomen door een grote storm ooit omver gewaaid waren alsof het lucifer houtjes waren. Op een van de boomstammen was een soort brug gemaakt dat een mooi uitzicht verleende over dit bomenkerkhof , en dat een goede plek was voor een groepsfoto.

Nog een heel spannend onderdeel van de wandeling was de hangbrug: iedereen probeerde heel voorzichtig over te steken, maar het hielp niet, het ging eng heen en weer.

Hierna moesten wij vlot terug naar het hotel want wij gingen naar de grotten van Attendorn. De rit ernaartoe was prachtig met schitterende uitzichten, wij hadden de toeristische route genomen, en dachten als laatsten aan te komen , maar dat viel heel erg mee. De rondleiding in de grotten was indrukwekkend, langs de miljoenen oude stalagmieten, stalactieten en ook nog stalagmaten . Vooral de gordijnen waren heel bijzonder, zij leken echt van stof te zijn.

Het diner in de grottenrestaurant was voor Els weer zoals ieder jaar een beproeving, mensen die niet wisten wat zij besteld hadden, en er zijn zelfs mensen die niet eens weten dat ze een toetje hadden gekozen , laat staan wat het was. De ruimte deed mij herinneren aan de eetzaal van mijn middelbare school maar het was toch allemaal heel gezellig.

Onze terugtocht ging weer over de toeristische route en het was aan het schemeren. Wij hadden de mazzel om twee keer een hert te zien, en dat maakte onze dag helemaal af!

Zaterdag 19 mei.

Dit was de langste dag wat betreft het wandelen. De dag begon weer met qigong, vandaag in de zonneschijn en een stuk warmer. Na ons ontbijt zijn wij met Els weer richting Schanze gegaan, deze keer een iets langer maar minder steil pad, omdat het wel erg pittig was gebleken voor sommigen. Wij kwamen aan in Schanze net mooi op tijd voor de koffie , die wij binnen dronken omdat er toch een fris windje was. Na de koffie leidde Els ,die nooit zoveel last heeft van de wind , ons op het goede pad in haar t-shirt en korte broek en kwam in een hinderlaag terecht van een bende kinderen gewapend met waterpistolen. Zij kreeg de volle lading en de kinderen hadden veel pret. Wij vervolgden onze weg door het bos heen en kwamen uit in heerlijk warme zonneschijn en een lieflijk uitzicht over groene heuvels en stralende velden vol paardenbloemen.

Boven op een heuvel kregen we uitzicht op een dorpje, nog een heuvel en een indrukwekkend metershoog kunstwerk met bewegende, glimmende panelen die de lucht en de wolken reflecteerde. Het was als een levend schilderij en het bleef veranderen, net als de lucht.

Op deze plek streken wij neer om onze lunch te eten, om van dit alles te genieten en onze benen, knieën en heupen even de rust te geven. Peter besloot na de lunch dat het dorp Grafschaft beneden in het dal erg aantrekkelijk eruit zag en Bert besloot om met hem mee te gaan, zo konden zij samen alvast een biertje in een café gaan drinken, wij zouden er zo aankomen , nadat wij even naar de top van het Wilzenberg waren geklommen.

De top bleek iets lastiger te vinden dan dat wij dachten en er volgden een heen en weer gaan en een paar steile hellingen. Els bleef de achterhoede houden en uiteindelijk bereikten wij allemaal de uitkijktoren bovenop, die wij allemaal beklommen.

De afdaling was langs een pad dat als “via dolorosa” wordt gebruikt. Er waren 13 bidhuisjes in totaal van het leven, sterven en resurrectie van Jesus en de laatste was voor de ingang van een schattig klein kerkje. Naast de kerk was een openlucht kerk met banken, een altaar en een preekstoel en een geweldig grote kruis als achtergrond. De plek was erg afgelegen en vredig, het was heel sfeervol.

Om van hieruit naar het dorp te komen waar Peter en Bert op ons wachtten was er

een hele steile afdaling, en glijdend kwamen wij vlot weer naar beneden, Peter en Bert waren blij om ons te zien het had langer geduurd als dat zij verwacht hadden. Na onze pauze viel het niet mee om weer op te moeten staan en nog eens 6 kilometer te moeten lopen! Wij kwamen langs een klooster en de Pissebaum, een boom die buiten de kerk stond en waar alle oude mannetjes altijd tegenaan pisten zolang dat de boom dood is gegaan.

Eindelijk aangekomen in het hotel deed alles zeer, spieren die ik niet eens wist dat ik ze had, en ik had het gevoel alsof ik liep als een robot. Wij hadden dan ook 24 kilometer gelopen!!

Het avond eten was heerlijk, verse asperges met ham en roerei en een lekkere droge witte wijn erbij. Er was weer een gezellige sfeer en leuke gesprekken. Na het eten dachten wij lekker onderuit te gaan, maar nee wij gingen nog line dansen, en ik weet niet waar wij de kracht vandaan haalden maar de dames hebben toch nog een half uur onder Margots leiding een mooie voorstelling gegeven.

Traditie getrouw werd de avond afgerond met oer Hollandse smartlappen, maar de mannen moesten vervroegd de zaal verlaten omdat er een belangrijke wedstrijd Bayern – Chelsea werd gespeeld.

Zondag 20 mei.

Om 7.00 uur stond er een behoorlijke groep voor het hotel klaar voor de start van de vroege vogel tocht. Het was alweer schitterend weer, de zon was royaal aan het schijnen en Edwin was weer zoveel beter dat hij weer de snelle groep kon nemen. Wij hebben genoten van dat laatste uur wandelen in Sauerland, van de mooie groene bladeren ,de frisse lucht en mooie uitzichten.

Na het ontbijt was het inpakken en afscheid nemen. Het was een bijzonder gezellig weekend, met heel veel leuke ontmoetingen en gesprekken en wij zijn blij en gespierd naar huis gegaan.

Els en Edwin , jullie hebben je enorm ingespannen om het zo leuk en gevarieerd mogelijk te maken , dank jullie wel dat jullie het weer zo ’n succes hebben gemaakt en altijd vrolijk en enthousiast blijven!

Yvonne